Θέατρο δρόμου [Ημερολόγιο]

---

"If you're in trouble, or hurt or need - go to the poor people. They're the only ones that'll help - the only ones." - John Steinbeck

Μεσημέρι Σαββάτου, επιστρέφω σπίτι από τη δουλειά. Σκέφτομαι να περάσω πρώτα από το πατρικό μου να δω τι κάνουν οι δικοί μου. Με πιάνει φανάρι, το ένα και μοναδικό της διαδρομής, σταματώ. Μια ασυνήθιστη συντροφιά στη νησίδα στα δεξιά του δρόμου τραβάει την προσοχή μου: ένα κορίτσι, δυο αγόρια και δυο σκύλοι, μάλλον αδέσποτοι. Η ατημέλητη εμφάνισή τους και οι κορίνες στα χέρια τους μαρτυρούν ότι είναι πλανόδιοι καλλιτέχνες. Περιμένουν να ανάψει κόκκινο και το φανάρι της δεξιάς λωρίδας για να αρχίσουν την παράστασή τους. Περιμένω κι εγώ. Ξαφνικά εμφανίζεται ο «γειά σου, φίλε». Όχι στη συνηθισμένη του θέση στην αριστερή πλευρά του δρόμου με τον υαλοκαθαριστήρα του στα χέρια, το πλατύ του χαμόγελο και τα σπαστά ελληνικά να ρωτάει τους οδηγούς εάν θέλουν να καθαρίσει το παρμπρίζ, αλλά από την άλλη πλευρά. Με βήμα ταχύ πλησιάζει τη συντροφιά των καλλιτεχνών, δίνει στην κοπέλα μια λευκή χαρτοσακούλα και απομακρύνεται το ίδιο γρήγορα από το φανάρι, ίσια μπροστά στο δρόμο, έχοντας προφανώς σχολάσει τη βάρδια του. Η κοπέλα κοιτάζει με έκπληξη το περιεχόμενο της σακούλας, υποθέτω κάποιο αρτοσκεύασμα. Το ανακοινώνει στους φίλους της χαμογελώντας, το κοκκίνισμα στα μάγουλά της προδίδει την αμηχανία της. Εκείνοι κάτι της λένε, κλείνει τη χαρτοσακούλα και τη βάζει στο σακίδιό της. Στο μεταξύ, έχει κοκκινήσει και το άλλο φανάρι και το ένα από τα δύο αγόρια υποκλίνεται και αρχίζει το σώου. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στο θέαμα. Το βλέμμα μου συνοδεύει τη φιγούρα που ξεμακραίνει ολοένα και περισσότερο στο βάθος του δρόμου. Χαμογελώ.  

(Α.Τ.)

---

Τη φωτογραφία δανείστηκα από τη σελίδα του Ioannina Street Theater Festival στο Facebook  και την έχει τραβήξει ο Jim Radis.