--- «[…] Λοιπόν, νομίζω ότι, ήδη από την αρχή, αυτό που μου κίνησε το ενδιαφέρον για το ΄68 είναι αυτή η διαδικασία κατά την οποία οι άνθρωποι εγκατέλειψαν ως επί το πλείστον τις κοινωνικές τους λειτουργίες στη διάρκεια αυτής της χρονική περιόδου. Οι σπουδαστές σταμάτησαν να σπουδάζουν, οι εργαζόμενοι σταμάτησαν να εργάζονται, οι αγρότες σταμάτησαν να καλλιεργούν, οι καλλιτέχνες σταμάτησαν να ζωγραφίζουν και έκαναν αφίσες, αλλά, ξέρετε, δεν απομονώθηκαν στα στούντιό τους προσπαθώντας να ζωγραφίσουν. Υπάρχουν, λοιπόν, ήδη αυτές οι συζητήσεις σχετικά με τον ασήμαντο αστικό καταμερισμό ρόλων και θέσεων. Και σε αυτή την περίοδο του ΄68 ένα χαρακτηριστικό είναι η προθυμία των ανθρώπων να εγκαταλείψουν αυτόν τον καταμερισμό και να υπερβούν ό,τι καθηλώνει την ταυτότητά τους, ουσιαστικά να το εγκαταλείψουν για λίγο. Συνεπώς, εάν προχωρήσουμε περισσότερο στην ίδια γραμμή σκέψης, θα δούμε ότι το είδος της νέας πολιτικής διάνοιας που εκπροσωπούν εγχειρήματα όπως η zad είναι η διεύρυνση αυτή
=== Ο έρωτας είναι αναπόδραστος. Μην βαυκαλίζεσαι, ο έρωτας σε εγκαταλείπει, δεν τον εγκαταλείπεις ποτέ. Ο έρωτας είναι βόλτα με κλεμμένο αυτοκίνητο. Το κλεμμένο αυτοκίνητο είσαι εσύ. Ο έρωτας είναι για όλους. Αν δεν είναι για σένα, έχεις πάψει από καιρό να νιώθεις, να είσαι ελεύθερος/η. Ναι, ξέρω, ο πόνος της εγκατάλειψης είναι δυσβάσταχτος, αλλά, ξέρεις, έρχεται πάντα... στο τέλος. Είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσεις, γιατί η χαρά δεν δωρίζεται, κερδίζεται. Η χαρά του έρωτα είναι η πιο άγρια χαρά, σε θρέφει γενναιόδωρα: να πας στο θάνατο χορτάτος/η. Ο έρωτας είναι η ζωή. Ζήσε τη ζωή, σημαίνει- σ' αρέσει, δε σ' αρέσει- ερωτεύσου. (Α.Τ.) Φωτογραφία εικονογράφησης: Α.Τ. (Μάρτιος 2018) ===